«Ата-ана алғашқы тәрбиешілер»

(баяндама)

Тәрбие процесі өте қиын да күрделі, айналып өтуге болмайтын жол. Оның

қиындығы балаға әсер ететін әр түрлі жағдайдың ұшталуынан туындайды. Баланың

қалыптасқан дара ерекшелігін, эмоциялық көңіл - күйін, жігер-қайратын ескере

отырып, ұлттық мәдениетімізді, салт - дәстүрлерімізді бойына сіңіре

тәрбиелеу-басты міндетіміз.                       

Әрбір дәуір кезеңінде ата-аналар балаға тәлім-тәрбие берумен бірге

олардың бойында ақыл-қайрат, білім-тағылым алу қасиеттерін дамытуға үнемі көңіл

аударып, жете мән беріп отырған.           

Халықта «Тәрбие табалдырықтан басталады» - деген нақыл сөз бар. Асыл

сөздің мәні неде? Яғни әрбір отбасындағы ата-аналардың алдында тұрған басты

міндет-өзінің ісін, өмірін жалғастыратын салауатты, саналы ұрпақ тәрбиелеуде

дей отырып, «адам ұрпағымен мың жасайды» - деген тұжырымды үлгі тұту.             

Әрбір ата-ана - өз балаларының алғашқы тәрбиешілері. Олар - өз

отбасындағы басты тұлға. Ата-ананың бала алдында беделі болуы керек. Әсіресе,

ананың орны ерекше. Ерекше болатын себебі, ананың адамгершілігі, мейірімділігі,

төзімділігі, даналығы, балаға деген сүйіспеншілігі – басты нәрсе.

      Сөз жоқ, әр ана баласының жан дүниесін түсініп, оның жүрегіне жақын болып, шынайы

досына айналса – мақсатына жеткені. Егер ол балаға деген аналық махаббатын

дұрыс түсінбей,баласының жіберген қателіктерінің бәрін кешіріп, талап ете

алмаса, өз баласының кемшіліктерін көре білмесе кейін үлкен өкінішке ұрынатыны

анық.             

Екінші бір басты мәселе, әке болу-ер адамдардың игі, жауапты парызы.             

Әрине, әке бала бойына жоғары азаматтық мұраттың таратушысы, әрбір

отбасы мүшесінің, ана беделінің қорғаушысы, жұбайлық адалдықтың үлгісі бола

білсе, онда ол, сөз жоқ, шаңырақтың тірегіне, мәуелі бәйтерегіне айналады.

Сыйлы әке – балалардың мақтанышы.              

«Өз бөбегіңіздің іңгәсін естіген сәтіңізден бастап, сіздің өте-мөте

нәзік қоғамдық қызметіңіз басталады. Отбасылық өмірдің басты мәні де, мақсаты

да-балалар тәрбиелеу. Бала тәрбиесінің ең үлкен мектебі – ер мен әйелдің, әке

мен шешенің бір-бірімен қарым-қатынасы» - деп, тамаша педагог - ұстаз

В.А.Сухомлинский айтқандай, ата-анасы өз баласының тәрбиесі үшін қоғам, ел,

халық алдында жауапты. Ол аз болса, әрбір ата-ана мектеппен тығыз байланыс

орнатып, өз балаларының парасатты, білімді, мейірбан, табанды азамат болып

өсуіне жағдай жасаулары тиіс.        

Қазіргі таңда отбасы қиын кезеңді басынан өткізуде. Ажырасу мен толық

емес отбасылар, отбасындағы кризис, жасөспірімдер арасындағы қылмыс, тәрбие

сапасының құлдырап кетуі, қоғамдағы жат қылықтардың қазіргі кездегі отбасының

жауапкершілігінің төмендеуі, заңсыз отбасын құру, некесіз баланың туылуы,

тастанды киюі, мінез-құлқы бәрі-бәрі балаға үлгі. Өйткені, «Қарағайға қарап тал

өседі, жанұяға қарап бала өседі», «Әкеден-ақыл, анадан мейір алады», «Әке -

асқар тау болса, ана - бауырындағы бұлақ, ал бала - жағасындағы құрақ». Осы бір

үш сөз әке, ана, бала – отбасы ошағының үш тағаны іспеттес.        

Ата-аналар арасындағы бала тәрбиесіне көзқарастың әр түрлілігі

байқалады. Ата-аналардың жанұядағы тәрбие мәселелері жөніндегі келіспеушілігі,

көзқарастарының бір болмауы баланы жеке басында жақсы сапалар қалыптастыруға

кері әсерін тигізбей қоймайды. Тату-тәтті өмір сүріп отырған жанұя әрдайым балаларының

тәрбиесіне көп көңіл бөледі. Балаларын өздерінің ойларымен бөлісуге үйретеді,

саяси мәселелерді, жаңа фильмдер  мен

кітаптарды бірлесе отырып талдайды, өздерінің сүйікті әндерін орындайды. Мұндай

жанұя тар шеңбер аумағында қалып қоймайды.

     Ал кейбір жанұяда баланың жеке басына көңіл бөлінбейді. Ата-ана оның ішкі дүниесіне,

қандай нәрсе қызықтыратынына, мақсатына уайымына қоршаған ортаға қатынасына

назар аудармайды. Мысалы, оқушы үй тапсырмасын орындаудан бас тартса, ата-ана

мұндай қылықтың шығуының негізгі себебі неде екенін білуі қажет. Кейде

бірбеттілік шаршағандықтан, баланың ішкі жан дүниесінің бір нәрсеге еліктеп

ойлауынан пайда болады. Осыған байланысты ата-аналарға бала тәрбиесіндегі

қиындықтарды  жеңуге көмекші болу және

баламен жұмыс істеу жолдары мен тәсілдерін қалыптастыруда ата-аналармен,

оқушылармен сауалнамалар, тесттер, тәрбиелік дөңгелек үстелдер, тренингтер,

кеңестер өткіздім. Мысалы, ата-аналар жиналысында төмендегідей тақырыптарда

жұмыстар жүргізілді: «Отбасы бақыты – ол ... », «Жанұя тәрбиесі» атты дөңгелек

үстелдер, «Ата-ана балаңызбен байланысыңыз қалай?», «Ата-ана - алғашқы

тәрбиешілер» баяндама, «Ата-ана мен бала арасындағы қарым-қатынас», «Кездесу»,

«Жанұя», «Оқушының сабақ үлгеруіндегі ата-ананың рөлі» тренингтері, «Сынақ»

іскерлік ойыны, «Бала және отбасы» тесттер т.б көптеген тәрбиелік мәні бар

жұмыстар атқарылды.

Оқушыларға «Менің достарым», «Менің арманым», «Менің сүйікті ісім»,

«Менің отбасым» тақырыптары бойынша сауалдарға жауап жазып келу жүктелді.   

Балаларының осы тапсырмаларды қалай орындағаны жөнінде ата-аналар

жиналысында талданып, ой-пікірлерін жалғастырды. Осыдан өз балаларын ата-ана

қаншалықты жақсы білетіндігі жөнінде тиянақты қорытынды шығаруға болады деп

ойлаймын.

Ата-аналар өздерінің жақсы мінез-құлықтарымен, жеке өнегелерімен ғана

балаларын таза достық пен жолдастыққа баули алады.

      «Қатаң да болсын балаға талапты мейлінше көп қоя отырып, баланы қадірлеу керек болады.

Қадірлемейінше баладан көп нәрселерді талап етуге болмайды», деген еді А.С.

Макаренко.  

Сондықтан бала тәрбиесі ата-аналарға жауапты, міндетті жүктейді, ал ол

міндеттердің көңілден шығуы ата-ананың жанұядағы әрбір үлгілі ісіне байланысты.

А.С.Макаренконың: «Біздің балаларымыз – біздің қартайған кездегі болашағымыз.

Оларға берілген дұрыс тәрбие – ол қартайған кездегі бақытымыз. Теріс және нашар

тәрбие – ол біздің болашақ қасіретіміз, көз жасымыз», деген даналық тұжырымнан

жемісті нәтиже шығарайық.